Czarny terier

Veronica

Pies należący do grupy || psów w typie pinczera i sznaucera, molosów, szwajcarskich psów pasterskich oraz innych ras.

Historia

Początki rasy sięgają okresu powojennego z ubiegłego stulecia. Po Drugiej Wojnie Światowej okazało się, że w rodzimym kraju rasy (ówczesnym ZSRR) Związku Radzieckim poza kilkoma rasami wykorzystywanymi w różnych celach, nie ma jednej uniwersalnej, która mogłaby pełnić różnorodne funkcje w tak skraje odmiennych strefach klimatycznych występujących na obszarze ZSRR.

Wygląd

Czarne Teriery to psy duże, masywne, powyżej średniego wzrostu z bogato rozwiniętą okrywą włosową. Wzbudzające już samym wyglądem respekt."Siła spokoju kudłatego olbrzyma" - to określenie doskonale rasę charakteryzuje.

Zgodnie ze standardem Czarne teriery są maści czarnej, lub czarnej z nieznacznym siwym przesianiem. Biorąc pod uwagę pochodzenie rasy zdarzają się również osobniki w kolorach niestandardowych: najczęściej - czarne podpalane lub czaprakowe. Bardzo rzadko rodzą się szczenięta błękitne, czarne z genem rozjaśnienia, biszkoptowe, czarno-srebrne, białe (nie-albinosy). Całe ciało czarnego teriera pokryte jest okrywą włosową - grubą i twardą z podszerstkiem, z lekkim załamaniem. Szczególnie ozdobny włos rozwinięty jest na brodzie, wąsach i grzywce oraz na kończynach przednich i tylnych i linii tzw. "spódnicy". Czarny Terier nie linieje w typowy sposób (min. jak Owczarek niemiecki), a wymienia włos systematycznie. Wymaga regularnych zabiegów pielęgnacyjnych (kąpiel, czesanie i strzyżenie). Obowiązuje przyjęty wzorzec strzyżenia.

Psy tej rasy są odważne, pewne siebie, silne, nieufne wobec obcych z szybką reakcją obronną. Cechują się zrównoważonym charakterem. Podatne na szkolenia. Wymagają stałego kontaktu z człowiekiem. Doskonale odnajdują się w dużych domach z ogrodem, jak i małych blokowych mieszkaniach. Nie nadają się do budy i kojca. Ciche i mało ruchliwe w domu.

Zdrowie

Generalnie rasa uznawana jest za zdrową. Jednak zważywszy na młody staż rasy do tej pory nie prowadzono żadnych szeroko zakrojonych badań pod kątem chorób, które mogłyby zyskać status "chorób rasowych". Biorąc pod uwagę pochodzenie rasy i "spuściznę po przodkach" oraz jej wielkość, ciężar i tempo rozwoju oraz wzrostu, jak u wszystkich ras dużych uwagę należy zwrócić na choroby układu kostnego (w tym szczególnie: dysplazję stawów biodrowych HD i dysplazję stawów łokciowych ED). W ostatnich latach na Kalifornijskim Uniwersytecie przeprowadzono badania, z których wynika, że choroba o nazwie "Hyperuricosuria" może się w rasie pojawiać. Za pomocą prostych testów wykonywanych również w Polsce można sprawdzić czy zwierzę jest chore, zdrowe lub posiada jeden wadliwy gen i nosi miano: nosiciela.