Schipperke

Veronica

jedna z ras psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy; na wystawach pod patronatem FCI psy tej rasy sędziowane są osobno w kategorii wagowej (3-5 kg i 5-8 kg), po czym ubiegają się o jeden CACIB na płeć.

Historia

Psy typu schipperke istniały od dawna na terenach dzisiejszej Belgii, towarzysząc żeglarzom śródlądowym na ich łodziach. Zanim jednak trafiły na łodzie, były psami stróżującymi w domostwach mieszczan, pomagając im zwalczać gryzonie.
Przed pierwszą wojną światową w Belgii rozkwitała hodowla tej rasy, ustalony wzorzec obejmował psy czarne i bez ogona, o średniej wielkości. Belgowie bardzo wiele tych psów eksportowali na Wyspy Brytyjskie i do Stanów Zjednoczonych. Zwłaszcza Anglicy nie byli wierni hodowli według wzorca przyjętego w Belgii, otrzymując psy na przykład maści kremowej. Po drugiej wojnie światowej nastąpił regres w hodowli na kontynencie europejskim, po dziś dzień aktywnymi klubami schipperke są jedynie kluby w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

Użytkowość

Współcześnie schipperke jest psem reprezentacyjnym, zachował jednak wiele ze swych cech użytkowych, takich jak umiejętność stróżowania i niestrudzonego polowania na mniejsze gryzonie.

Temperament

Jak w przypadku psów stróżujących, są bardzo czujne, wierne, ciekawe wszystkiego, co dzieje się w domostwie, wręcz wścibskie.

Budowa

Psy o kształcie ciała kwadratowym, co było konsekwencją minimalizowania wymiarów psa początkowo średniej wielkości. Kątowanie tylnych kończyn jest strome, a kufa szpiczasta.

Szata i jego umaszczenie

Czarne, w Stanach Zjednoczonych dopuszczalne także osobniki o jasnym umaszczeniu.

Utrzymanie psa

Psy nie wymagają regularnego czesania i pielęgnacji, nadają się do niewielkich mieszkań, ale lubią długie spacery.

Popularność

W Polsce psy rasy Schipperke są mało znane.

Ciekawostka:

Istnieją legendy mówiące o tym, jakie były początki kopiowania ogonów tym psom: Dawniej psy te należały m.in. do mistrzów szewskich i innych cechów, którzy robili dla tych psów piękne obroże-bransolety, aby zademonstrować swoje umiejętności. Z czasem te pokazy przerodziły się w regularne wystawy. Na jednej z nich zawistny szewc psu konkurenta, który wygrał pokaz, ze złości wyrwał ogon. Ludziom ten niewielki pies bez ogona o wiele bardziej się spodobał i zaczęto szczenięta pozbawiać ogonów, co w przypadku tej rasy ma wydźwięk estetyczny, a nie praktyczny. Dzisiaj coraz częściej spotyka się schipperke z ogonami, zwłaszcza, że geny odpowiedzialne za jego brak okazały się letalne lub co najmniej subletalne, powodując silną redukcję szczeniąt w miocie.